طراحی مدلی برای بهینهسازی مکانیابی آمایشی پایگاههای امداد هوایی در ایران با استفاده از هوش مصنوعی
محقق: زهرا اسکندری
تیم هدایت کننده: زهره قمیان، ساناز سهرابی زاده، احمد علی بابایی، حجت احمدی نژاد سال دفاع: ۱۴۰۰
خلاصه پژوهش:خدمات اورژانس هوایی با ارائه خدمات تخصصی در محل حادثه و انتقال مستقیم بیماران به مرکز تروما برای دریافت مراقبت قطعی و کاهش مدتزمان دسترسی مصدومین به مراکز درمانی میتواند مرگومیر مصدومین و عوارض ناشی از حوادث را کاهش دهد. پژوهش حاضر با هدف استفاده از قابلیتهای الگوریتمهای هوش مصنوعی، برای ارائه مدل بهینهای بهمنظور توسعه پایگاههای امداد هوایی در حوادث ترافیکی بر اساس برنامه آمایش سرزمینی در منطقه آمایشی پنج و در سه بخش (شناسایی، تبیین و اولویتبندی عوامل موثر بر توسعه پایگاههای امداد هوایی، انتخاب منطقه آمایشی و مدل برنامه ریزی آرمانی، تدوین مدل با استفاده از الگوریتم های هوش مصنوعی و پیاده سازی آن) انجام شد. در مرحله مرور نظام مند، عوامل موثر در توسعه بهینه پایگاههای امداد هوایی در حوادث ترافیکی در پنج طبقه اصلی شامل عوامل ضوابط ناوبری، منابع، شاخصها و استانداردهای فرآیند، عوامل سیاسی و اجتماعی، وضعیت موجود منطقه تقسیمبندی شدند. در بخش کیفی مؤلفههای تأثیرگذار بر توسعه پایگاههای امداد هوایی به شش طبقه اصلی شامل اطلاعات و ارتباطات، تربیت نیروی انسانی متخصص، ایمنی و امنیت، شاخصها و استانداردها و عوامل مدیریتی میباشند. در مرحله سوم عوامل شناساییشده از دو مرحله قبل با استفاده از روش دلفی فازی اولویتبندی شدند که شامل منابع مالی، استانداردهای زمان پاسخگویی بالگرد، شعاع پرواز، جمعیت تحت پوشش، تعداد فوتیها و مصدومین ترافیکی، ایمنی محل احداث پایگاه، ایمنی تجهیزات پرواز و بالگرد، ایمنی کارکنان، منابع انسانی و امنیت منطقه احداث پایگاه بود. مدل برنامهریزی آرمانی بر اساس عوامل اولویتبندی شده طراحی و با تنظیم پارامترهای الگوریتم ژنتیک و در نظر گرفتن عوامل موثر در توسعه، بهترین راهحل برای توسعه پایگاههای امداد هوایی در پاسخگویی به حوادث ترافیکی در منطقه پنج آمایشی به دست آمد.
پیام مدیریتی : توسعه بهینه پایگاه های امداد هوایی نیاز به رویکرد ترکیبی از عوامل موثر در توسعه جهت غنی نمودن عوامل و استفاده از دانش بین رشته ای برای طراحی و توسعه مدل های بهنیه مکان یابی پایگاه های امداد هوایی دارد. جهت توسعه بهینه پایگاه های امداد هوایی، حمایت مالی و حمایت دولت نیاز است. علاوه بر نیاز به توسعه بهینه پایگاه های امداد هوایی استفاده از منابع و ظرفیت های مناطق ده گانه آمایشی به منظور توزیع منطقی خدمات سلامت لازم است. همچنین ارتقاء نگرش متولیان، مدیران برنامه ریز و سیاست گذاران از طریق آموزش و ارائه مدل های بهینه توسعه با استفاده از تکنولوژی و فناوری روز در توسعه پایگاه های امداد هوایی مؤثر است.
سوال های مدیریتی:
- آیا برنامه ای سازمان یافته جهت مکانیابی آمایشی پایگاههای امداد هوایی در ایران با استفاده از هوش مصنوعی وجود دارد؟
- آیا تاکنون طرح و برنامه ای جهت شناسایی علل کمبود پایگاه های امداد هوایی در ایران تدوین شده است؟
- آیا مدیران به اجرای طرح هایی جهت کاهش مدت زمان دسترسی مصدومین به مراکز درمانی توسط امداد هوایی متعهد هستند؟
- آیا برنامه ای جهت افزایش پایگاههای امداد هوایی در ایران با استفاده از الگوریتمهای هوش مصنوعی وجود دارد؟
- آیا مسئولان با هوش مصنوعی و کاربرد های آن در رفع مشکلات آشنایی دارند؟
لینک دسترسی به خلاصه پایان نامه: Thesis.research.ac.ir
دسترسی به متن پایان نامه: کتابخانه دانشکده بهداشت و ایمنی – دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
اطلاعات تماس: z_eskandari@sbmu.ac.ir
لغات کلیدی: حوادث ترافیکی؛ هلی کوپتر؛ مدل برنامهریزی آرمانی؛ آمایش سرزمینی؛ هوش مصنوعی